Dochters
Daar stonden we, destijds, in Ziggo Dome, te kijken naar Marco Borsato die ‘Dochters’ zong: zes volwassen, allemaal in tranen omdat het liedje zoveel voor ons betekende. Acht maanden eerder had ik het Universum alvast bedankt dat ik ooit Marco Borsato dat liedje zou zien zingen omdat het mij aan Olivia herinnerde. Ik liet mijn wens los en zes maanden later belde een familielid op die bij Ziggo werkte: of wij het leuk zouden vinden om Marco Borsato live te zien in Ziggo Dome. Er was voor de officiële opening een speciale avond voor de werknemers van Ziggo Dome en hun familieleden. Ja natuurlijk! Ik sprong een gat in de lucht van geluk en hoopte dat Marco ‘Dochters’ zou zingen. Hij deed het en zo kwam de wens uit die ik aan het Universum had doorgegeven maar met niemand had gedeeld. Ondertussen kan ik een boek schrijven over dit soort ervaringen die ik heb gehad, inclusief de wens waarin ik mijn ‘idool’ heb ontmoet en hij mij uit het publiek haalt. Voor welke wensen ga jij alvast bedanken?